Быццам па няроўнай

Грэблі едзе хмара:

Грукат, гул нясецца

Па лугах, імшарах.

Вецер гоніць міма

Бліскавіцы, цені,

Ліст, сарваны з дрэва,

I ахапкі сена.

Уцяклі дзяўчаты

Пад стагі і копы

Ад грымот схавацца,

Ад дажджу-патопу.

Эх, каб гэта бура

Мацьней грукатала

Ды маё каханьне

Да мяне прыгнала!