Зноў апалае лісьце

Шуршыць пад нагамі,

I зярняты расы

Халадком наліваюцца;

Дасьпяваюць антонаўкі,

I за стагамі

Сейм бусьліны зьбіраецца

Восеньскай раніцай.

Час адлёту настаў.

Важака выбіраюць.

Ды такога, які

Бачыў мора бурлівае,

Ўсе шляхі з пуцяводнымі

Зорамі знае

I вясной прывядзе

Зноў на родныя нівы іх.

Клёкат гулкі чуваць.

Даўганогі прамоўца

Штось тлумачыць сябрам,

Але, ўбачыўшы тлустую

Жабу, што захацела

Пагрэцца на сонцы,

Кінуў сейм і пабег

За балотнаю лустаю.

Я іду між буслоў

I атаву зграбаю,

Каб яны яе ў твань

Не ўтапталі, цыбатыя.

Не баяцца. З дарогі на'т

Не саступаюць,

Калі вітку праношу,

Аерам багатую.

Яны ведаюць – свой.

Хоць ня ўсё разумею,

Хоць ня маю на плечах я

Крыл херувімавых,

Хоць стаяць на адной назе

Так я ня ўмею,

Як яны, цэлы дзень

На куп'і журавінавым.