Вы пытаеце: з чаго я

Песьні гэтыя складаю?

Я і рад бы адказаць вам,

Ды, прызнацца, сам ня знаю.

Можа – з гоману крыніцаў,

Шуму ніў і хваль азёрных,

Зь весьніх галасоў птушыных,

Залатых праменьняў зорных?

Можа – з польных траў і зёлак,

З кропляў дажджавых, з расінак,

З непрыкметных, мімалётных,

Ўзьнятых матыльком пылінак?

Можа – з простых слоў надзённых,

З сэрца ўзятых, з роднай глебы,

Слоў, якія пахнуць потам,

Перагноем, жытнім хлебам?

Можа здасца – гэта лёгка.

Думаў так і я, дарэчы,

Покуль груз жыцьця і сьмерці

Каменем ня лёг на плечы.