У Хмары, сівой чараўніцы,

Дачушка Вясёлка, якую

Ад раньняй да позьняй зарніцы

Старая зайздросна пільнуе.

Куды б ні пабегла дзяўчына:

Ці ў поле зьбіраць сабе краскі,

Ці ў лес па грыбы, па маліны,

Ці да рыбакоў нарачанскіх, –

Старая маланкамі, громам

Вярнуцца дачку сваю кліча.

I тая прыходзіць дадому,

Хоць сьлёзы гараць на абліччы.