– Дождж, дождж, секані!
На вясёлкавым кані
Едзе першы весьні гром
Нашым полем за сялом.
– Хто пад громам прабяжыць –
Будзе вечна ў шчасьці жыць!
– Хто п'е першую расу –
Будзе ў сэрцы мець красу!
– А хто скача ў лужах зь ім –
Будзе вечна маладым!
РС… ты, злыбеда мая,
Што запозна выбег я
Дождж вясновы сустракаць.
А яго ўжо – не відаць.
