– Дождж, дождж, секані!

На вясёлкавым кані

Едзе першы весьні гром

Нашым полем за сялом.

– Хто пад громам прабяжыць –

Будзе вечна ў шчасьці жыць!

– Хто п'е першую расу –

Будзе ў сэрцы мець красу!

– А хто скача ў лужах зь ім –

Будзе вечна маладым!

Эх ты, злыбеда мая,

Што запозна выбег я

Дождж вясновы сустракаць.

А яго ўжо – не відаць.