Пляна нашага не раскрывай нікому,
Каб тваіх не папярэдзілі.
Старому
Замяні патроны ў стрэльбе халастымі,
Каб не блаславіў ён зяця свайго шротам.
Ціха муравой-травой ідзі да тыну,
А калі мінеш
скрыпучыя вароты,
Дык хутчэй бяжы сьцяжынаю да Нёмна,
Дзе чакаць цябе я буду ноччу цёмнай.
Гэты ліст пакінь сваім дамашнім судзьдзям.
Што ўцяклі мы, што пажэнімся – хай знаюць
I дагнаць нас не прабуюць, бо ўжо будзем
Ад іх злосьці
за дзесятым небакраем.