Пляна нашага не раскрывай нікому,

Каб тваіх не папярэдзілі.

                                         Старому

Замяні патроны ў стрэльбе халастымі,

Каб не блаславіў ён зяця свайго шротам.

Ціха муравой-травой ідзі да тыну,

А калі мінеш

                     скрыпучыя вароты,

Дык хутчэй бяжы сьцяжынаю да Нёмна,

Дзе чакаць цябе я буду ноччу цёмнай.

Гэты ліст пакінь сваім дамашнім судзьдзям.

Што ўцяклі мы, што пажэнімся – хай знаюць

I дагнаць нас не прабуюць, бо ўжо будзем

Ад іх злосьці

                     за дзесятым небакраем.