Мы – людзі простыя.

Мы не пакрыўдзімся,

Калі забудуць нас

За стол пазваць,

Калі ня хопіць нам

Усім шырокіх лаў,

Дык зможам нават мы

I пастаяць.

Мы – людзі сьціплыя,

Прамоўчаць можам на'т,

Калі памыляцца

I пададуць

Заместа чарачкі

Вядзерца першаку,

Заместа скварачкі –

Ды шкілянду.

I хоць мы ціхія,

Але ня зьмірымся,

Калі нам не дадуць

Пацалаваць

Ну хоць бы ў ручаньку

Зь пярсьцёнкам залатым

Той, каму шчасьцейка

Хочам пажадаць.

I каб не наракалі

Потым на каго,

Што без прычыны мы

Перавярнулі дом,

Дазвольце нам яшчэ

I песьню прасьпяваць,

Зь «Лявоніхай» прайсьціся

Пад цымбалаў гром.