На паўдарозе ў нэтры бору

Сустрэў нас золак і спыніў;

I вось над намі сосны хорам

Свой пачалі рэчытатыў.

Ім туравалі веснавыя,

Прарваўшыся аж з-пад зямлі,

Патокі бурныя, якія,

Па стромах скачучы, гулі.

I хоць ня ўсё мы разумелі,

Але здалося ў гэты час:

Аб нечым вечным дрэвы пелі,

Што хвалявала іх і нас.