Не бядуй, што сьнег халодны
Скрые землю ад вачэй:
Не загіне край твой родны
У тэй цемені начэй!
Якуб Колас
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

БАБУЛЬКА – ПРАДАЎЧЫЦА ЗЁЛАК

У Менску на рынку,

Ў канцы агароды,

Бабулька старая

Садзіцца заўсёды.


Усякія зёлкі

На рынак прыносіць

I людцаў прахожых

Купляць у ёй просіць.


Ляжаць перад бабкай,

Ці вечар, ці ранак,

Пучкі дзівасілу,

Чабор і румянак.


Ад кожнай хваробы

Ё зёлкі, карэньне;

Лячыць можа імі

Падвей, парушэньне.


І любчыку нават

Дасьць вам пад сакрэтам

Ды наўча, як зводзіць

Любізьнічкам гэтым.


I СћСЃСЏРєС–С…, СѓСЃСЏРєС–С…

Дастанеце лекаў,

Якіх толькі людзі

Ня зналі ад векаў.


Шмат летак бабульцы:

Трасуцца ўжо рукі –

Ёсьць пэўна унукі,

Э! нават праўнукі.


Усяк ёй жылося

На сьвеце на Божым –

I смутна, самотна,

I з хлопцам прыгожым.


I сьлёзы ліліся,

I песьні зьвінелі,

Малойцавы грудзі

Туліла ў пасьцелі.


Ды ўсё ж праляцела,

Як яснай маланкай;

Сьпяць думкі і песьні,

Ў магіле сьпіць Янка.


Эй, моладасьць-радасьць

Мінула ўдалая!

А старасьць-няўдаласьць

Ніяк не мінае.


I кепска бабульцы:

Сівая, худая,

Брак сіл працаваці,

Дык зёлкі зьбірае.


Нясе іх да Менска,

На рынку садзіцца,

Збывае і вуча,

Як трэба лячыцца.


А можа, паможа

Душы хоць адной дзе,

I праца бабулькі

На марна ня пойдзе.


1905–1907  РЇ. Купала

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 12.05.2009