Сьветлых дзён баючыся, -  

Мутнымі ручаямі,  

На пачарнелай крызе,  

Зіма ўцякае начамі.  

Ёй на шляхах сьвітальных  

Не ваяваць з туманамі, -  

Ад іх абдымкаў зьнішчальных  

Зіма ўцякае начамі.  

Цёмных завей заслонай  

Ёй не зьвісаць над палямі, -  

Ад першай руні зялёнай  

Зіма ўцякае начамі.  

Ужо ёй здрадзілі хмары  

І праліліся дажджамі, -  

Ад перуновай кары  

Зіма ўцякае начамі.  

Кожнай вясною гэтак, -  

З сэрца - цяжкімі снамі,  

Нечай крывёй - з планэты, -  

Зіма ўцякае начамі.