Сьветлых дзён баючыся, -
Мутнымі ручаямі,
На пачарнелай крызе,
Зіма ўцякае начамі.
Ёй на шляхах сьвітальных
Не ваяваць з туманамі, -
Ад іх абдымкаў зьнішчальных
Зіма ўцякае начамі.
Цёмных завей заслонай
Ёй не зьвісаць над палямі, -
Ад першай руні зялёнай
Зіма ўцякае начамі.
Ужо ёй здрадзілі хмары
І праліліся дажджамі, -
Ад перуновай кары
Зіма ўцякае начамі.
Кожнай вясною гэтак, -
З сэрца - цяжкімі снамі,
Нечай крывёй - з планэты, -
Зіма ўцякае начамі.