Адзінай мэты не зракуся,
І сэрца мне не задрыжыць:
Як жыць – дык жыць для Беларусі,
А без яе – зусім не жыць.
Ларыса Геніюш
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

Р’РЇРЎРќРђ

Йдзе вясна ўжо, дзякуй Богу!

Згінуў сьнег з сырой зямлі;

Папсавала гразь дарогу,

Перавалы загулі.


Сонца грэе, прыпякае;

Лёд на рэчцы затрашчаў.

Цёплы вецер павявае,

Хмар дажджлівых нам прыгнаў.


Вось і бусел паказаўся,

Гусі дзікія крычаць,

Шпак на дубе расьсьпяваўся,

Жураўлі ужо ляцяць.


I зіма, як дым, прапала!

Зелянее луг, ральля.

Як ад болю, ачуняла

Наша родная зямля.


  РЇ. Колас

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 12.05.2009