О любоў мая, Беларусь!
Над туманным начным стаўком
Пралятае самотная гусь,
Разразаючы люстра крылом...
Уладзімір Караткевіч
Родныя вобразы
уваход      рэгiстрацыя
 
  ГАЛОЎНАЯ     АРХАІЧНАСЬЦЬ     ЖЫВАПІС     ДПМ     ВЕРШЫ     ЛІТАРАТУРА     БІЯГРАФІІ     ФОРУМ     СПАСЫЛКІ  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

* * *

Верш пішу табе,

Родная, каханая.

Ведай, што жыве  

Сэрца апантанае.

Ведай, што сярод

Вуліц і завулкаў

Для тваіх сірот –  

У табе прытулак.


Верш пішу табе,  

Кволая, лагодная.

Кветкаю цвіце

Пачуццё пяшчотнае.

Любы мне твой смех  

І твой твар празрысты.

Толькі гэты шлях  

Стромкі, камяністы.


Верш пішу табе,  

Вольная і шчырая.

Зранку па расе

Песнь пяеш чуллівую.

І з табой пяю,  

Ў вернасці клянуся,

Сэрца аддаю

Маці-Беларусі.


2006  А. Янкоўскі

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў Купаліна 13.04.2012