О любоў мая, Беларусь!
Над туманным начным стаўком
Пралятае самотная гусь,
Разразаючы люстра крылом...
Уладзімір Караткевіч
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

* * *

Верш пішу табе,

Родная, каханая.

Ведай, што жыве  

Сэрца апантанае.

Ведай, што сярод

Вуліц і завулкаў

Для тваіх СЃС–СЂРѕС‚ –  

У табе прытулак.


Верш пішу табе,  

Кволая, лагодная.

Кветкаю цвіце

Пачуццё пяшчотнае.

Любы РјРЅРµ твой смех  

І твой твар празрысты.

Толькі гэты шлях  

Стромкі, камяністы.


Верш пішу табе,  

Вольная і шчырая.

Зранку па расе

Песнь пяеш чуллівую.

Р† Р· табой РїСЏСЋ,  

Ў вернасці клянуся,

Сэрца аддаю

Маці-Беларусі.


2006  Рђ. РЇРЅРєРѕСћСЃРєС–

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў Купаліна 13.04.2012