У Беларусі – ясныя вочы,
Многа любові ў грудзях:
Звонкае поле, звонкія сосны,
Звонкі і сонечны шлях.
Пятрусь Броўка
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

АБ РЭЎНАСЬЦІ

РЇРє увосень зьнікае  

Маркотнае сонца Р·Р° сьвет,  

РўРѕ зямля сваё сонца  

Раўнуе РґР° іншых планет.  


Сонца РґР·Рµ прападае  

Так РґРѕСћРіР°? Зьнікае РєСѓРґС‹?  

РЇРє дазволіць магло,  

Каб зямлю закавалі ільды?  


Май прыходзіць пасьля –

Крыўд пазбыцца РЅРµ можа зямля:  

Цёмнай хусткаю хмар  

РђРґ сьвятла закрывае СЃРІРѕР№ твар.  


Сонца хмары зганяе,  

Зямля наганяе іх зноў –

Р—Р° махры сваю хустку  

Трывае рукамі РґСѓР±РѕСћ.  


Але сонцу вясноваму  

З неба ўсё чыста відно –

Пасылае РЅР° тыя РґСѓР±С‹  

Бліскавіцы СЏРЅРѕ.  


Р—Р° ударам удар,  

Дуб Р·Р° дубам ляціць РЅР° ральлю.  

Для жыцьця, для любві  

Сонца зноў адмыкае зямлю.


1950  Рђ. Куляшоў

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 12.05.2009