12 сакавіка РЅР° сцэне Малой залы С–Рј. Р .Шырмы Белдзяржфілармоніі прайшоў вечар фартэпіяннай музыкі “Натхненне”, прысвечаны 200-РіРѕРґРґР·СЋ Р· РґРЅСЏ нараджэння Р¤.Шапэна, Р· удзелам беларускай піяністкі Рльміры Сейфулаевай С– польскай піяністкі Марыі Войцык. Мерапрыемства было арганізавана РїСЂС‹ падтрымцы Інстытута Польскага Сћ РњС–РЅСЃРєСѓ Сћ межах праекта Аляксандра Палякова Pianofest С– выклікала сапраўдны аншлаг: жадаючых СЏРіРѕ наведаць аказалася намнога больш, чым месцаў Сѓ залі. Для Марыі гэта першы РІС–Р·С–С‚ Сѓ Беларусь, таму пасля канцэрта РјС‹ пагутарылі Сћ нефармальнай атмасферы.
Канцэрты Марыі праходзілі ў канцэртных залях Германіі, Аўстрыі, Польшчы. Яна выпускніца Музычнага Універсітэта імя Ф.Шапэна ў Варшаве, а зараз з’яўляецца аспіранткай гэтай навучальнай установы. Марыя Войцык праходзіла стажыроўку у Вышэйшай школе Мюнхена, удзельнічала ў міжнародных фестывалях і майстар-класах пад кіраўніцтвам знаных музыкантаў Дж. О’Коннара (Ірландыя), М.Хьюза (Англія), Л.Бермана (Расія-Італія) і іншых.
Марыя Войцык.
– Якія твае першыя ўражанні ад наведвання Беларусі? Што ты паспела пабачыць?
– Беларусь для мяне гэта перш за ўсё мае сябры музыканты, якіх я вельмі рада бачыць. Увогуле, я была прыемна ўражана краінай, бо ў Польшчы, на жаль, застаўся стэрэатып з савецкіх часоў, напрыклад, што тут дагэтуль прадукты можна набыць толькі па картачках. Да таго ж, Мінск вельмі чысты горад, падобны на Познань і нямецкія гарады.
Мы наведалі Нацыянальную бібліятэку, якая мне сапраўды спадабалася, асабліва прыгожы від на Мінск з вышыні. Запомніліся кніжкі, якія перамяшчаліся з дапамогай спецыяльнага механізму, і супермаленькая кніжка, з пазногаць, у Музеі рэдкай кнігі.
– Ты зараз аспірантка, раскажы пра майстар-класы, у якіх ты ўдзельнічала і якія ўражанні ад працы з сусветна вядомымі музыкантамі?
– Стыпендыя, РїР° СЏРєРѕР№ СЏ навучаюся, называецца РїР°-польску “Прополонья”. РЈ СЏРµ межах СЏ ўдзельнічала, напрыклад, Сѓ майстар-класах Сѓ Лос-Анджэлесе, Р—РЁРђ. РЎСЏСЂРѕРґ знаных музыкантаў, Р· СЏРєС–РјС– СЏ мела стасункі РЅР° майстар-класах, спадар Джозэф О’Коннар, вельмі энергічны чалавек, Р›.Берман, Р° таксама РІСЏРґРѕРјС‹ музыкант Рдуард РћСћСЌСЂ. Увогуле СЏ РЅРµ вельмі люблю працаваць Р· прафесарамі, СЏРєС–СЏ заўсёды пагаджаюцца Р· тваёй манерай выканання. Майстар-клас, СЏРєС– РјРЅРµ найбольш спадабаўся, праводзіла Сћ Лос-Анджэлесе мая любімая выкладчыца – славутая піяністка Дзіна Йоффэ. РЇРЅР° РЅРµ толькі прафесійны музыкант, але яшчэ С– выдатны педагог, СЏРєС– “прасякаецца” асобай выканаўцы. РќР° майстар-класах Сѓ Аўстрыі (РґР·Рµ, дарэчы, Сѓ 2008 РіРѕРґР·Рµ РјС‹ пазнаёміліся Р· беларускай піяністкай Юліяй Архангельскай) СЏ мела магчымасць павучыцца Сћ Марціна РҐСЊСЋР·Р°, СЏРєРѕРіР° таксама вельмі люблю. РЃРЅ асаблівы чалавек, мае СЃРІРѕР№ стыль выканання, строгі, РјС‹ нават часта спрачаліся. Але гэта нават РґРѕР±СЂР°, таму што пасля СЏРіРѕ крытычных заўваг пачынаеш задумвацца С– заўсёды прыходзіш РґР° высновы, што ён меў рацыю. Да таго Р¶, Сѓ СЏРіРѕ ідэальны слух, выдатная памяць.
– А ты сама як адчуваеш сябе ў ролі педагога?
– Мне вельмі падабаецца навучаць музыцы. Я мела вопыт працы з дзецьмі 6-14 гадоў у прыватнай школе. Выкладаючы, я вучуся сама.
– Ці змагла б ты сказаць камусьці, што ў яго няма здольнасцяў да музыкі?
– Я лічу, што гэта несправядліва. Кожнае дзіця можа навучыцца. Проста талент праяўляецца па-рознаму, часам не адразу, праз гады вучобы.
Зьлева направа: Рльміра Сейфулаева, Марыя Войцык, вядучая вечара Юлія Архангельская.
– Як ты сама прыйшла да музыкі?
– Мае бацькі не музыканты. Але яны заўсёды цікавіліся класічнай музыкі, у нас дома было шмат запісаў, якія я слухала з дзяцінства. Мой бацька захапляўся класікай, нават наведваў спаборніцтвы імя Шапэна. З чатырохгадовага ўзросту ў мяне з’явіўся выкладчык. Дзеці могуць многае запомніць і зрабіць у сваім узросце, а вось з часам гэта становіцца ўсё складаней, патрабуе больш намаганняў і пастаяннай практыкі.
Я ведаю, што маю пэўныя здольнасці, а працаваць над імі мне дапамагае вера ў Бога. Канечне, былі моманты, калі было вельмі цяжка і нават хацелася заплакаць і ўсё кінуць. Але, на шчасце, гэта здараецца вельмі рэдка.
– Ты рамантычная натура? Які твой любімы кампазітар? Напэўна, Шапэн?
– Так, канечне, рамантычная. Але, з другога боку, не толькі рамантычная, але і канкрэтная, лагічная. Люблю розных кампазітараў, Шапэна, Баха, Моцарта, Пракоф’ева, Рахманінава. Вельмі падабаюцца рускія класічныя музыканты.
– Ці слухаеш ты некласічную музыку?
– Слухаю розную музыку, але перавагаў не маю, гэта залежыць ад настрою.
– Ці ёсць у цябе іншыя творчыя захапленні?
– Я люблю фатаграфаваць, прычым на стужку, “старым” спосабам. Можа, гэта ад бацькі, які таксама захапляўся фатаграфіяй. А яшчэ цікаўлюся замежнымі мовамі, напрыклад, рускай, якую я пачала вывучаць пасля знаёмства з Юляй Архангельскай. (З тых пор прайшло менш за два гады, а Марыя ўжо добра гаворыць па-руску – заўвага каррэспандэнта). Валодаю таксама ангельскай мовай. Увогуле, мяне цікавіць усё ў гэтым жыцці: архітэктура, жывапіс, мода, вандроўкі, прырода…
– Ці часта ты ўдзельнічаеш у музычных конкурсах? Як ставішся да канкурэнтаў?
– Не прымаю само паняцце спаборніцтва ў музыцы, не люблю супернічаць з кім-небудзь з выканаўцаў. Для мяне важная сама музыка. Таму, нядаўна даведаўшыся пра тое, што трапляю на наступны этап конкурса імя Шапэна, які пройдзе ў канцы красавіка ў Варшаве, я нават засмуцілася, бо хачу лепш падрыхтавацца да іншых выступаў.
– Дзякуй за цікавую гутарку! Поспехаў табе!
Гутарыла Юлія Новік.
Фота Юліі Новік.
© сайт “Родныя вобразы”.
