RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Viales   (Валос, Волас) Jazyčnickaje bažastvo ŭschodnich słavian. V. łičyłi apiekunom žyviołahadoŭłi ( u pomniku ŭsch. - słav. letapisannia "Apoviesci minułych hadoŭ" jaho nazyvałi "skocij boh"), bahaccia (jaho imiem klałisia kupcy i kniažackija družynniki), mastactva, u pryvatnasci paezii (u "Słovie pra pachod iharavy" kniažacki paet Bajan nazyvajecca ŭnukam V.). Z uviadzienniem chryscijanstva ŭ Kijeŭskaj Rusi ( kaniec 10 st.) ujaŭlennie ab V. pastupova znikła. Jaho hałoŭnaja funkcyja - apiekuna žyviołahadoŭłi - nadadziena chryscijanskamu sviatomu Ułasu (Aŭłasu), u honar jakoha spraŭlałi konskaje sviata (11 lutaha s.st.). U toj dzień na koniach nie pracavałi, lepš ich karmiłi. Reštki kultu V. doŭha zachoŭvałisia na Pn. Rasii. Łičyłi, što V. jak apiakun damašniaj žyvioły sadziejničaŭ i ŭradłivasci paletkaŭ. U kancy žniva pakidałi žmieniu niazžatych kałasoŭ "Ułasu na barodku". Zviestki pra kult V. zachavałisia ŭ bieł. tapanimicy - nazvach asobnych azior (Paŭd. i Paŭn. Vołas), viosak (Vołasa, Vołasava i inš.). Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.