RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Kumavannie   (Кумленне) Staradaŭni abrad ustanaŭlennia pryjaznych, siabroŭskich adnosin. Spraŭlałi jaho pieravažna ŭ kancy viasny – pač. Leta na “zialonyja sviatki” (siomuchu) va ŭsch. I centr. Častcy Biełarusi (Mahiloŭščyna, Minščyna). Dziaŭčaty išłi ŭ les, zviazvałi hałinki biarozak (“zavivałi” ich), prachodziłi parami try razy ŭzad i ŭpierad pad zavitymi ŭ vianok biarozkami, spiavajučy piesniu pra ŭstanaŭlennia siabroŭskich adnosin. Pasla hetaha jełi abradavuju stravu (jaječniu). Abrad połifunkcyjanalny. U dalokim minułym jon simvałizavaŭ nastuplennie paŭnaleccia, stałasci dziaŭčat, pierachod ich u hrupu darosłych členaŭ abščyny (mieŭ značennie pasviacicielnaha abradu). Pazniej staŭ abaznačać ustanaŭlennie siabroŭskich, pryjaznych adnosin pamiž jaho ŭdzielnikami – tymi, chto ŭ pary prachodziłi pad zavitymi biarozkami. Zialonyja biarozki byłi simvałami dziaŭčat, a zavity vianok – ich družalubstva, siabroŭskaha sajuzu. Abrad simvałizavaŭ i šanavannie biarozak, ich žycciovaj siły, pažadannie dobraha ŭradžaju. Biarozki zavivałi “na hody dobryja, na žyta hustoje, na jačmień kałasisty, na avios rasisty, na hračychu čornuju, na kapustu biełuju”. Abrad vykonvałi pasla zakančennia siaŭby. Žycciovaja moc biarozki, łiscie jakoj raspuskałasia ŭ hety čas, na dumku ŭdzielnikaŭ abradu, mahła plonna ŭzdziejničać na ŭradžaj. Jak tradyc. Hulnia – zabava sustrakajecca ŭ niekatorych vioskach i ŭ naš čas. Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.