RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Paparać-kvietka Kupalskaje pavierje. Adlustravała vieru staražytnaha čałavieka ŭ ščascie, jaho imkniennie paznać navakolny sviet, tajamnicy ziamłi. Isnuje ŭ formie lehiendy. Pavodle jaje, raz u hod, na kupałle, apoŭnačy ŭ lasnym huščary mihatłivym ahieńčykam zacvitaje kvietka paparaci. Chto sarvie jaje – stanie prazarłiŭcam: budzie razumieć havorku dreŭ, zviaroe, šepat traŭ; ščasłiŭcu adkryjucca schavanyja ŭ ziamłi skarby. Łičyłasia, što P.-k. achoŭvajuć, akružajuć roznyja pačvary, strašydły – uvasvblennie zmročnych sił. Padscierahčy P.-k. i sarvać jaje moža tolki advažny i sumlenny čałaviek. Lehienda pra P.-k. atrymała šyrokaje pieraasensavannie ŭ łitaratury, mastactvie, muzycy. Da jaje zviartałisia M. Hohal, Ju. Krašeŭski, V. Dunin – Marcinkievič, sacyjalnuju intierpretacyju pavierjaŭ davaŭ Ja. Kupała. U sučasnaj bieł. łitaratury hetu lehiendu vykarystałi U. Karatkievič (pjesa “Kałyska čatyroch čaraŭnic”), I. Kozieł (adnajmiennaja pjesa) i inš., u muzycy – A. Turankoŭ (opiera “Kvietka ščascia” pav. muz. Dramy M. Čarota “Na Kupałle”). Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.