1. КАРЭНЬНЕ АБЛАЧЫН
Наведвайце бацькоў, пакуль яны жывыя,
Пакуль дымяцца коміны –
нагрэйцеся ў бацькоў.
Калі адчай вякоў
гайнёй ваўкоў завые,
Ня трэба анікому ён,
сум ля сьляпых слупкоў.
«Якія будуць сьніцца сны...»
«Наведвайце бацькоў...»
Дамоў
«З-за парога роднай хаты...»
«Мне дома цяжка заснуць...»
«Дрэвы за душой ня носяць злосьці...»
«На вечны твой гарод...»
Каўчэг
Піліп
Яблыні
Рунь
Халодны прытулак
«Ці перспэктыўнае сяло...»
«Хат болей, чым людзей...»
Былая вёска Аральля
«– Мама, я паслухаю шпакоў...»
Баляда жаху
Размова па-партызанску
Ветраў сон
«Мы толькі ходзім па зямлі...»
З вайны
«Вышэла неба мараю Купалы...»
Лясная паштоўка Генадзю Бураўкіну...
«Любуецца восень...»
Міколу Гусоўскаму
Апошняя завея
«Паштовая скрынка...»
З вышыні самалёта
Старая Рыга
Званы кавуноў
Пра народнасьць
Васіль Быкаў у Віцебску
«Праз далячынь гадоў...»
«Ёсьць самазабыцьцё начы...»
«Лівень лету надламаў плячо...»
Разьвітаньне з Уладзівастокам
Разбураны санэт
«Інваліды – асколкі вайны...»
«Успомніш пра асьцярогу...»
Яго Высокасьць
Блакітная легенда
Зямля
«У полі бярэцца вясновы дзень...»
«Мы ўсіх мужчын раўнавалі...»
«Клопат прысьпешваў...»
«Загадай, у сасны якой...»
Дровы
«Паабымшэў валун...»
Да партрэта Ўладзімера Караткевіча
Трыпціх
Камень Фелікса Тапчэўскага
Вяртаньне Максіма
«Быў амаль зь іголачкі апрануты...»
Мікола Дрозд
«Ня ведаючы тэорыі вольных вершаў...»
«Прайдзі туркі-баркі...»
«Хлеб фармавы...»
«Суровая нітка жыцьця...»
«Загрузьлі ў травах...»
Чарсьвяды
«У лета свае правы...»
«Хто з вас, каб з часу зусім ня зьбіцца...»
«Звыкаць абшару...»
Заступнік подзьвігу
Есяніца
«У канверце прыляцеў лісток...»
Партызанка
Цётча
«Сьвітанак скрыпіць на сырой назе...»
«Пасад і званьняў абляціць лісьцё...»
Петрусю Броўку ў дзень 75-годзьдзя
Году пеўня
Памяці Аркадзя Куляшова
«Дзе тая зязюля...»
«Мы больш сваёй ахвярнасьцю вядомы...»
Аляксею Пысіну на 60 гадоў
Пасьля сакавіцкай мяцеліцы
«Мы кожны дзень...»
Чытае вершы Захарэвіч
Баравіна
«Горад...»
«Як лета ўсе пахі...»
«Гадзіньнікавы майстра...»
Запрашэньне Нікаласа Гільена ў Беларусь
«Дух падымала з тла...»
«Цішэй вады...»
«У Пушкіна адносіны з царом...»
«Вучыць ня трэба маладых...»
«Вецер хмары так нізка соўгаў...»
«З гадамі менш і менш сяброў...»
«Яшчэ ня ўсох пясок сыры...»
«Паненка сьцяжынка...»
«Ён і яна – і сусьвет не пустуе...»
Загадка перакладу
«Кажыце пры жыцьці...»
«Наіўны я, мяне зусім ня тычыцца...»
«Ліст жаўцее...»
«У мурах, камяніцах...»
Стэп
Просьба да некаторых скульптараў
«Пакуль мы сьпешым час...»
«За дзень нагулася ад кожнага ўздрыгу...»
Да падножжа помніку пашаны
«Гэты горад табе не чужы...»
«Запрашаю цябе ў зіму...»
«Вы з той магутнай чарады...»
Араты гісторыі
«У краме хлебнай чарга ня менее...»
«Чакаю ў ціхай старане...»
Пах забытай раніцы
«Жыцьця кароткага растуць даўгі...»
Маналёг лугу
«Рабіце ўсё, што абяцалі...»
31 студзеня 1982 года
«У кнізе скону...»
2. ВОСЕНЬ НА ВІТАШЫ
У сэрцы здрада грукала
Дарма.
Для ворагаў
Твае глухія дзьверы.
Балгарыя –
Гранітная чашма,
Адкуль славянскі дух
Напіўся веры.
Сафія – Стэфану Паптоневу
Крона
Варненская восень
«Як забароненая чарка...»
«I вецер верасьня...»
Лазьніца
«Нібыта сама даўніна...»
Сем адказаў рэха
Па дарозе ў балгарскую восень
Гранітная чашма
Даліна руж
«Да Рыльскага манастыра...»
Трыфан Заразан
Парада
«У горы восень ідзе неназойліва...»
Крыпта
Пытаньне Найдана Вылчава
Вольная зброя
Ля маўзалея Дзімітрова
Баянская царква
3. ТАПАЛЁВАЯ ГОТЫКА
Як пылам, хмарамі прапах,
Сівым дзядоўнікам на ўзьмежку
Стаю.
Бо чэшку, як усьмешку,
Не затрымаеш на губах...
Урок чэшскай мовы
Чэхаславакія, 1939
Заручэньне ў замку Чэрвена Лгота
Вяртаньне трывогі
Пакуль
Маленьне камянёў
«Цадзі вачмі чужыя гарады...»
Зь вякоў
Сваяк салігорцаў
Гудзьба
Навальніца над Прагай
Марыі Форманкавай
Манах
Сакрэт
Залатая душа
«Пасьля сябе пакінулі даўгі...»
Напамін успаміну
Агонь і кроў
З далоняў лісьця
Стома
Спачувальная парада
Бязь сьпешкі
Скарынавы сьляды
Пражскі надвячорак
«Спас на двары...»
Табар
Прагулянкі
«Зноў Прага з пальцамі дажджу...»
Канец ліпеня
Тапалёвая готыка
Зялёны гук сьлязы
«Чэхаў перакладаю...»
Тэразін
Вечаровае разьвітаньне
4. ЗАГОНШЧЫКІ СЛАВЫ
А лірык пра сэрца,
Пра свой патайнік,
Дудзіць – і ня можа спыніцца.
– Хоць сэрца бяруць, –
Заўважае мясьнік, –
Ды лепей за ўсё
Паляндвіца!
Амплітуда сьмеласьці
Метепіо!
Цягач і валакуша
Пра футры
Шпачыха шпаку
Высокае давер’е
Спрадвечная сіла
«Свой дабрабытны спакой паляпваем...»
Адказ на заўвагу з-за сьпіны
Сябрам па рыфмах
Пімену Панчанку
Да чытача
Пытаньне аднаму паэту
Былым літсябрам
Экспромт з выпадку
Загоншчыкі славы
Усьмешкі-перасьмешкі
Смаргонская акадэмія. Наравістая паэма
