РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Даведка
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Гронка сьвятла
 
 
Першая баразна
 
*** Зярнятак жменю я трымаю...
 
*** Вы пытаеце: чаму пяю?..
 
*** Ранак абудзілі пілы...
 
*** Белым буслам цішыня...
 
Вучань цесьляра
 
*** Што такое шчасьце...
 
На плошчы Перамогі
 
Сонца не заходзіць
 
*** Іду з навостранай сякерай...
 
Дыялог маці з дачкой
 
*** Сухмень ніколі не ў пашане...
 
Кранаўшчыца
 
*** Балелі косьці...
 
*** Чародку хмар пасе жаўрук...
 
*** Вады азёрнай цеплыню...
 
*** А помніцца: рабілі скідку ў працы...
 
Партызан у палоне
 
*** Першага сьнегу сьвятло...
 
*** Пакрыўдзяць, а я не заплачу...
 
*** На полі гоман ля дубоў...
 
В+З=
 
Мірскі замак
 
*** Пакінуў вецер...
 
*** Рака бярозы упадае...
 
*** На мяккім узгорку падушкі...
 
Жытнёвае поле
 
Плача маці
 
Лясной дарогай
 
Вада
 
*** Асірацелы шпак у клетцы...
 
Ленін ля Разьліва
 
Далёка ад вёскі
 
Дзікі агрэст
 
*** Адшумелі дажджы, адскакалі...
 
*** Гараць апалыя лісты...
 
*** Празь цябе, я знаю, празь цябе...
 
*** Дамоў...
 
*** Мінулым летам абмялела рэчка...
 
*** Абуджаць умею гоні...
 
*** Радзімая ваколіца...
 
*** Плот, як барыкада...
 
У гасьцях
 
*** Маўклівасьцю ты не карай...
 
*** Далёкі продак наш у цемры рос...
 
Цалуе маці сына
 
*** Пасьля дажджу дарога палявая...
 
*** Белай хмарай вецер...
 
*** У парку шумным ля дарожкі...
 
Поле
 
Ля помніка Коласу
 
*** Тысячы гадоў назад...
 
*** Буслы сьвяткуюць дзень вясны...
 
*** А я ня плакаў, хоць губляў...
 
*** Болей дрывасекаў – меней дрэў...
 
*** Сон прыходзіць да маці...
 
Бяроза
 
Прыедуць дзеці
 
*** Усё яшчэ сьвятлом...
 
*** Зайшла усьмешка у купэ...
 
У час вучэньняў
 
*** I толькі ў вёсцы зьнікла стома...
 
*** Ходзячы дарогамі зямнымі...
 
*** Я зьвязаны з табой, масток...
 
*** Ёсьць на Валожыншчыне...
 
*** Плача маці. Я хварэю...
 
*** Пагарэлі ў небе хмары...
 
*** Зайздрошчу зоркам, што даўно згарэлі...
 
*** Дамоў прыехаў я з надзеяй...
 
*** Ноч адкрасавала...
 
*** Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы...
 
Буслы Скарыны
 
*** А мяне не патрэбна Вам клікаць...
 
*** Вечальле прасьвечана...
 
*** Ад марозу пасівелі травы...
 
Памёр чалавек
 
*** Гальлё зьбіраць не пасьпяваю...
 
*** Першы сьнег, нібыта шчырасьць...
 
*** Вясна ў цябе вавёркай...
 
*** Холад ля хаты пасе сьнегіроў...
 
*** Пасадзіў ля гаю куст агню...
 
*** Прапахлі скошанай травой...
 
*** Не наступлю вясною на ручай...
 
*** У печцы варыцца агонь...
 
*** Патух касьцёр зары...
 
*** Трава жыве на валуне...
 
*** Вясной люблю блукаць па сасьняку...
 
*** Зорак назьбіралі птахі...
Першая баразна
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Зярнятак жменю я трымаю...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Вы пытаеце: чаму пяю?..
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Ранак абудзілі пілы...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Белым буслам цішыня...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Вучань цесьляра
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Што такое шчасьце...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
На плошчы Перамогі
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Сонца не заходзіць
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Іду з навостранай сякерай...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Дыялог маці з дачкой
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Сухмень ніколі не ў пашане...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Кранаўшчыца
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Балелі косьці...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Чародку хмар пасе жаўрук...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Вады азёрнай цеплыню...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
А помніцца: рабілі скідку ў працы...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Партызан у палоне
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Першага сьнегу сьвятло,
Ты для мяне, як сьвята.
Сонца памалу ўзыйшло
З коміна крайняй хаты.
 
Вецер сьцяжыну маю
Ноччу замёў на лузе.
Ціха на ганку стаю,
Сьнег патушыць баюся.
 
7.XII.1982.
 
 
 
 
*  *  *
Пакрыўдзяць, а я не заплачу.
І толькі губу прыкушу.
Ня я па сьцяжыне праходжу,
Сьцяжына цячэ праз душу.
 
Агонь раскладуць каля дрэва,
Мне рукі апаліць касьцёр.
Нібыта хлапчук, я заплачу,
Захоплены гутаркай зор.
 
Я дома, я не заблуджуся,
Хай часам сьцяжыну згублю.
І птушку суцешу малую,
І кіну зярнятка ў зямлю.
 
29.IX.1982.
 
 
 
 
*  *  *
На полі гоман ля дубоў...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
В+З=
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Мірскі замак
Мірскі замак, як баляда.
Не вятры пяюць,
А стрэлы –
Час вядзе сваю асаду.
Вось і брама зарыпела.
 
Пераможцамі турысты
Перапоўнілі сьцяжыны.
Чую голас ганарысты:
«Я адбіў сабе цагліну».
 
– Мо' і нам узяць, паслухай?
Ды сяброўка пабялела...
Ёй здалося:
                          праляцела
Прашчура страла ля вуха.
 
21.IX.1981.
 
 
 
 
*  *  *

Яўгену Гарадніцкаму

 
Пакінуў вецер
Два лісты у хаце:
Адзін ад бацькі,
А другі ад маці.
Пруткі мільгаюць,
Быццам бліскавіцы –
Матуля вяжа,
І табе ня сьпіцца.
Зноў бацька
Да вядра ідзе напіцца,
Рыпіць падлога,
І табе ня спіцца...
Пакінуў вецер
Два лісты у хаце:
Адзін ад бацькі,
А другі ад маці.
 
22.IX.1982.
 
 
 
 
*  *  *
Рака бярозы упадае...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
На мяккім узгорку падушкі...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Жытнёвае поле
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Плача маці
Цыбулю мама у вянкі пляце,
Нібыта дочкам заплятае косы.
Ёй чуецца ў задумнай немаце
Гадоў забытых гоман шматгалосы.
 
1979
 
 
 
 
Лясной дарогай
Ад сьнегу сьветла ў шэрым сасьняку.
Сарока увязалася за мной.
Сьцяжыны,
                          як рачулкі у раку,
Бягуць, каб стаць дарогаю лясной.
 
Нібыта ў ветразь,
                                      у маю сьпіну
За дзень замораныя дзьмуць вятры.
Тут дзесьці блізка шум ракі заснуў,
Каля якога раскладаў кастры.
 
Мне зараз не хапае іх цяпла
І шуму задуменнае ракі.
Вядзі мяне,
                        дарога,
                                      да сяла –
Сагрэюць добрым словам землякі.
 
 
 
 
Вада
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Асірацелы шпак у клетцы
Сьпяваць ня хоча для людзей,
Ня рад ён сонцу, першай кветцы.
Быў чорны – стаў яшчэ чарней.
 
Шпакоўня зноў прымацавана,
І ўлёгся вецер у траве.
Не зажывае ў птушкі рана,
Ды прага вышыні – жыве.
 
1978
 
 
 
 
Ленін ля Разьліва
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Далёка ад вёскі
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Дзікі агрэст
Пікі вострыя ў агрэста
Дзеля самаабароны?
Каркаюць загучна нешта
Здрады чорныя вароны.
Совы страху глуш вартуюць.
Ад мяне ў дупло ўцякаюць.
Сьцежку грэю я лясную,
Да бяссонца прывыкаю.
Ці агрэст мяне прызнае?
Дабрыню сустрэў у пікі.
Дабрыні мо' не хапае?
Ён для ласкі вельмі дзікі.
Ад сарок вакол пярэста,
І стаю я незьдзіўлёны:
Пікі вострыя ў агрэста
Дзеля самаабароны.
 
9.II.1981.
 
 
 
 
*  *  *
Адшумелі дажджы, адскакалі...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Гараць апалыя лісты,
І дым галіны дрэў бінтуе.
Па садзе холад малады
Зь вятрыскам весела вандруе.
Сьцяжына дрэмле ля агню –
За лета шмат папрацавала.
Цяпло ўцякае ў вышыню –
Сяброў у садзе
                                  вельмі мала...
Дымяць апалыя лісты,
І над зямлёй гусьцеюць хмары.
Вітаю холад малады,
А час сьлязой
                              бяжыць па твары.
 
3.III.1981
 
 
 
 
*  *  *
Празь цябе, я знаю, празь цябе
Гэтак сьветла сёньня на двары.
Вогнішча рабіньніку дзяўбе
Сьнегірок – вясёлы сын зары.
Любая, усьмешкі не хавай.
Валасы не запляці ў касу.
Хай вачэй сьвітае сінява.
Я сьняжынкі, як букет, нясу.
Не данёс. Букет расьцьвіў сьлязой.
На сьлязу увагі не зьвярні.
Паглядзі, над белаю зямлёй
Белы дзень на сонечным кані.
Ты ўсьміхнулася, і мне сьвятлей.
Сьнегірок, як меншы сын зары,
Падлятае да цябе бліжэй.
І яму ты ўсьмешку падары.
 
3.XII.1980.
 
 
 
 
*  *  *
Дамоў,
              дамоў – ляскоча электрычка.
Дамоў,
              дамоў – грукоча  гулка гром.
І я гляджу: па шыбах кропель зьнічкі
Малююць сьцежкі, што вядуць у дом.
 
Дамоў,
              дамоў – да песьні салаўінай.
Дамоў,
              дамоў – да песьні жаўрукоў,
Пакуль прыходзіць сустракаць сьцяжына,
Уплеценая ў хвалі каласоў.
 
14.V.1980.
 
 
 
 
*  *  *
Мінулым летам абмялела рэчка,
А гэтаю вясною зьнікла рыба.
Гавораць, гэта ад таго, што часта
Шафёры ў рэчцы сталі мыць машыны...
Цяпер да рэчкі зь вёскі ўжо ня ходзяць,
Вось толькі адзінокая бабуля,
Што ля ракі жыве ў сівенькай хаце,
Хоць зрэдку –
                              мые ў ёй бялізну, бульбу.
Усе зьдзіўляюца, як гэта рэчка
Да сёньняшняга дня не перасохла.
Я думаю, таму, што ля ракі
Жыве яшчэ сівенькая бабуля.
 
28.VII.1980.
 
 
 
 
*  *  *
Абуджаць умею гоні...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *

Хведару Чэрню

 
Радзімая ваколіца,
Зялёная гара.
А сонца торбай коціцца,
Паўнюткаю дабра.
І нам у шчасьце верыцца,
Як верыць нам сяло.
Сарока побач верціцца:
– Вам падзялю дабро.
Вачамі вокан квецяцца
У вішняках дамы:
– Сьвятло у нас ня дзеліцца,
Валожынскія мы!
 
12-13.V.1982.
 
 
 
 
*  *  *
Плот, як барыкада...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
У гасьцях
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Маўклівасьцю ты не карай...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Далёкі продак наш у цемры рос,
Са страхам узіраўся у сусьвет.
А птахі узьляталі да нябёс,
За імі стрэлы не ляцелі ўсьлед.
 
Ды сьмелы і мудрэйшы зь іх,
Зрабіўшы крылы, кінуўся з гары...
І продкі ўсё ж адчулі хоць на міг,
Што людзі ўжо яны, а не зьвяры.
 
І колькі продак ні пускаў стралу,
Са зроку не губляў яе...
І ўсё ж яна пакінула Зямлю
І праз сусьвет ракетаю плыве.
 
1978
 
 
 
 
Цалуе маці сына
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Пасьля дажджу дарога палявая...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *

Маладыя гады,             
Маладыя жаданьня!..
#М. Багдановіч

 
Белай хмарай вецер           
Чыста неба выцер.
Засьвяціла поўня,
Як сьвятло ў вакне.
А на лаўцы цесна.
Восеньская песьня
Сад самотай поўніць.
Сэрцы хай міне.
 
Прарастаюць зоркі.
Цепліцца гаворка.
І твая усьмешка
Птушкай чысьціні.
Хай сярдуе вецер,
Застаёмся ў леце...
Маладая сьцежка,
Маладыя дні.
 
10.XI.1982
 
 
 
 
*  *  *
У парку шумным ля дарожкі...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Поле
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Ля помніка Коласу
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Тысячы гадоў назад...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Буслы сьвяткуюць дзень вясны...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
А я ня плакаў, хоць губляў...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Болей дрывасекаў – меней дрэў...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Сон прыходзіць да маці...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Бяроза
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Прыедуць дзеці
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Усё яшчэ сьвятлом...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Зайшла усьмешка у купэ,
Пакінула мне шклянку чаю.
А я сягоньня ад цябе
На самы край зямлі ўцякаю.
 
Танцуе лыжачка, зьвініць.
Праз фортку безь білета вецер
Залазіць, просіць: «Не гані...»
Загрукаў мой цягнік увечар.
 
Ізноўку чую: «Ад’язджай...»
І колы ляскаюць: «Нялюбы...»
Я моўчкі п’ю халодны чай,
Балюча апякаю губы.
 
28.IX.1982.
 
 
 
 
У час вучэньняў
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
I толькі ў вёсцы зьнікла стома...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Ходзячы дарогамі зямнымі...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Я зьвязаны з табой, масток...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Ёсьць на Валожыншчыне
                                                          вёска Пугачы,
Дзе рэчышчы сьцяжын
                                                  не зарасьлі ў лугах,
У агародчыках красуюць касачы,
Буслы
              на захад
                                  сонца коцяць па дубах.
 
У сэрцах ёсьць таксама
                                                  вёска Пугачы,
Таму сьцяжыны не губляюцца ў лугах,
У агародчыках красуюць касачы,
Буслы
              на захад
                                  сонца коцяць па дубах.
 
29.IV.1980.
 
 
 
 
*  *  *
Плача маці. Я хварэю...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Пагарэлі ў небе хмары...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Зайздрошчу зоркам, што даўно згарэлі...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Дамоў прыехаў я з надзеяй...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Ноч адкрасавала...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Буслы Скарыны
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
А мяне не патрэбна Вам клікаць...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *

Рыгору Барадуліну

 
Вечальле прасьвечана,
Як сьляза матулі.
Выбухамі сечана,
Хвалі не заснулі.
 
Гай задумліва стаіць.
Ля вады дрыготка.
Човен у тумане сьпіць
Бацькавай пілоткай.
 
З раніцаю радзіцца
Бусел над зямлёю.
І сяброўства ладзіцца
З полем і сяўнёю.
 
Сьцежка ў белы сьвет бяжыць,
Думкі – да хатулі.
Плешча Вечальле душы
Песьняй пра матулю.
 
10.VIII.1982, в. Пугачы
 
 
 
 
*  *  *
Ад марозу пасівелі травы...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Памёр чалавек
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Гальлё зьбіраць не пасьпяваю...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Першы сьнег, нібыта шчырасьць...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Вясна ў цябе вавёркай...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Холад ля хаты пасе сьнегіроў.
Сонца замецена сьнегам у полі.
Бацька дадому сьцяжыну прывёў,
Сьледу ня бачна ва ўсім навакольлі.
Аб даланю ён цярэ даланю,
Тупае весела, курыць цыгарку.
Маці гаворыць: «Ідзі да агню».
Бацька сьмяецца: «А лепей бы чарку».
Мурзік на печы ля нас не ўсядзеў,
Скочыў да бацькі за стол, на калені.
Воўну і песьню матуля прадзе,
Не заўважае сьлязы ў задуменьні.
Гэты малюнак прыпомніўся зноў.
Аркуш паперы ў мяне прад вачамі.
Полем, дзе сонца пад бельлю сьнягоў,
Песьня матулі плыве за плячамі.
 
22.IX.1982.
 
 
 
 
*  *  *
Пасадзіў ля гаю куст агню...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Прапахлі скошанай травой...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Не наступлю вясною на ручай...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
У печцы варыцца агонь...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Патух касьцёр зары...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Трава жыве на валуне,
Глядзіць расой удалячынь.
Там коньнікі ўзьвірылі пыл,
Дарозе весела цячы.
 
Маланкі трэшчын на шчытах,
А на мячах чужая кроў.
Там за ракою на зямлю
Садзіцца хмара груганоў.
 
І аб сынах зямлі
                                    званы
Гавораць небу
                                ўсё гучней.
Прамчалі коньнікі,
                                        і пыл
Замёў траву на валуне.
 
 
 
 
*  *  *
Вясной люблю блукаць па сасьняку...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Зорак назьбіралі птахі...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.