Не дубок пры ніўцы ў гаі, Ня ў лузе лілейка, – Малады тут засядае З сваёй дабрадзейкай. Хто уцеху ўсю іх пойме, Што ў душу ім льецца, Хто спазнае, хто пяройме Думкі наважэнцаў? Сышла радасьць на абое, Бачыць сэрца сэрца, Міла шчасьце залатое Сьцелецца каберцам. З госьцяў кожны віншаваньне Гладкім слоўцам кіне, Маё простае жаданьне Так жа хай ня згіне. Жычу меці, як нікому, Жычу я ахвоча, Маладой і маладому Ўсё, што толькі хочуць. Згоду ў хатцы, спор у хатцы, Гонар між людзямі, I ў які год дачакацца Забавы з кумамі. У салодкім у каханьні Вечна варкаваці I ня знаць, чым ёсьць расстаньне, Злых прыгод ня знаці. Няхай век вам не ўбывае Ў жыцьці сонца, кветак... Малады і маладая, Жывіце сто летак! Я так жычу, так віншую I ня лгу, здаецца, – Хто мілуе, хто цалуе, Ўсяго спадзяецца.
1909
|
|