Вось і карчомка –
Вясёлы наш край!
Жыва, гэй, Шлёмка,
Гарэлкі давай!
Што там марудзіш
Ты, гэткі, такі?
Ў крыўдзе ня будзеш,
Як п’юць бедакі!
Наша багацьце
Нямоцна ні ў чым, –
Грошы ня хваце –
Заставу дадзім.
Толькі нам водкі
Давай, не жалей!
Век наш кароткі,
Зато п’ём часьцей.
Дарма мы рвёмся
Нядолю змагаць, –
Водкі нап’ёмся,
I гора ня знаць.
Там каля хатаў
Плач ходзіць зь бядой...
Менск наш багаты –
Ён збавіць, як стой.
Возік каменьняў –
Тры злоты ўжо ёсьць,
Воз дроў, паленьняў –
Рубельчык – як госьць.
Вось і няскупа
Ўскашэліцца голь, –
Ёсьць штось на крупы,
А трохі на соль!
Рэштку ў сівусе
Мы ўтопім навек;
З чаркай, з Марусяй
Вясёл чалавек.
П’ём водку, браце,
П’ём ня ’бы як, –
Мей больш багацьця –
Пілі бы ня так.
Жыва ж, гэй, Шлёмка,
Гарэлку стаўляй,
Чаркай ды ёмкай
Ты нас надзяляй!
Весела, гучна
Час будзе ляцець,
Будзем піць дружна
I песенькі пець.
Ночка за чаркай
Пяройдзе, як стой,
Раніца ярка
Зардзіць над зямлёй.
Дымкай чырвонай
Зара замігціць,
Чарку чароўна
Сьвятло развагніць.
1906
|
|
