На Купальле на сьвятое
Рві, матуля, зельле тое,
Што ў нас папараць завецца!
I шчасьлівым быць здаецца!
Як нарвеш яго даволі
Ў цёмным лесе, ў чыстым полі
Палажы за абразамі,
Пасьвянці сваймі сьлязамі.
Двойчы, тройчы – а крапліста –
Зьлі сьлязою брыльяньцістай
I чакай зь яго прыплоду
Ад усходу да заходу...
Як узыдуць зь зельля кветкі, –
Будуць шчасьце меці дзеткі,
Будзеш, маці, меці ў хаце
Долю, згоду і багацьце!..
1910
|
|
