 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Я гляджу засмучана
Ў недасяжнасьць далечы.
Засьпявала Случчына,
Маё сэрца палячы.
Хутары заможныя.
Вечары з гармонікам.
I вясельле кожнае
З караваем-сонейкам.
А ўжо колькі радасьці
У багатай восені!
Як прыемна ў сад ісьці -
Мілыя запросіны.
Бэры і антонаўкі
Там глядзяць прынадаю.
Мёд ліецца з конаўкі...
Плод сасьпелы падае.
Падае і гіне ён
Каля вохнай яблыны.
Аж за мора сіняе
Вінны дух той зваблены.
У пару дзіцячую –
Яблыкі мядовыя.
Памятаю... бачу я –
Гэты скарб захоўваю.
Пах яшчэ ня зьветрыўся,
Смак той вычуваецца.
Соладзь у паветры ўся
Нада мной зьліваецца...
Позірк мой засмучаны,
Суцем жалем згушчаны.
Паўстае цень Случчыны
Вобразам мінуўшчыны.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
