РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Родная мова
Мова родная, мова дзядоў!
Іншай мовы мы сэрцам ня чуем.
Мілагучнасьцю любых нам слоў,
быццам музыкай душы чаруеш.
 
Мы за вокнамі дзень залаты,
нашых рэкаў пявучыя хвалі,
роднай хаты сьвятыя куты
ў гэтай мове раз першы назвалі.
 
Мова наша – буйны цьветабой!
Пралілася ў ёй першая радасьць...
Словы матчыны сыпалісь ў ёй,
як лісточкі з адцьвіўшага саду.
 
Любай песьняй старою гучыш,
з-пад калыскі, з гадоў тых дзяціных,
салаўіным разьлівам ў начы,
звонам хваляў прыткой ручаіны.
 
З-пад вясковых прыветлівых стрэх
мілагучна зьвініш ад сьвітаньня;
бы дзявочы, рассыпчаты, сьмех,
быццам першае ў сэрцы каханьне!
 
Ты – вясною аквечаны луг,
шум дубровы магутны, пявучы;
непадайны сталёвы ланцуг,
што нам сэрцы крывіцкія лучыць!
 
Так балюча і гэтак даўно
стогне любы народ ў паняверцы;
ты адна толькі ясным прадном
нам снуесься празь нівы, праз сэрцы.
 
Сьвяты прадзедаў ты нам адказ,
якім слаўна ў харомах гудзела!
Ты, як неба, як сонца – для нас,
быццам наквецьцю сад заінелы.
 
Мова родная, мова дзядоў!
Іншай мовы мы сэрцам ня чуем.
Мілагучнасьцю любых нам слоў,
быццам музыкай душы чаруеш.
 
1939
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.