Чаму гэтак ціха? Ці тлустая скіба
Раты заляпіла, што голас аслаб там?
Ці нашыя бабы ў родных сялібах
Дзяцей нараджаць развучыліся раптам?
Ня тлустыя скібы — кавалак спакусны,
Ня бабы, што іншую долю спаткалі,
А выгук зьвярыны з забеленых вуснаў,
Што пырскалі сьлінай ды юхай сьцякалі.
У выгуку тым — вынішчэньне народа,
Упартых — фізічна, астатніх — маральна,
Каб мы не згадалі ні племя, ні роду
Ня тут і ня там, у зямлі Зауральнай.
І край затаіўся зубром у засадзе,
А ведама здаўна, што зубр — не маруда.
Вось твар Цудатворнай ў цудным абкладзе,
Маліся ж, чужак, спадзявайся на цуда!
А цуда ня будзе — уласнай крывёю
На сэрцы Радзімы, што сёньня ў кратах,
Шыхты касінераў, мужыцкія воі,
На сьмерць асуджаюць забойцу і ката.
Калі ж абароняць злачынцу нябёсы,
Ці служак-сабак незьлічоная зграя,
У дзецях прадоўжацца нашыя лёсы,
І вылюдка гэты прысуд пакарае!
|
|
