РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Князь Усяслаў Чарадзей
Сэрп-месяц на небе між хмараў брыдзе
срэдзь семені зор адзінокі;
вось быццам гуляе шчупак па вадзе,
ныраючы ў хвалях глыбокіх.
 
Арол гэтак ўзьбіўшысь пад воблакаў сінь,
магутны сваёй адзінотай,
аб шэрай нізіне забудзе зусім,
паднебным упіўшыся лётам.
 
У кіеўскім замку Ўсяслаў Чарадзей
змагаецца з духам бурлівым,
і ўздох гладзінёю калыша грудзей,
бы вецер дасьпелаю нівай.
 
Ён думаў ня можа цяжкіх ўгаманіць,
тугі сваёй цяжкай па краю;
і гордае князева сэрца баліць,
ды сон ад вачэй адлятае.
 
Зь вязьніцы сумнай на княжы пасад
яго ўвесь Кіеў паклікаў, –
ён, ўсё-ж, з панаваньня ні з волі ня рад –
ня хоча тэй чэсьці вялікай.
 
Мілейшыя сэрцу парогі свае,
пасад свой і тыя дружыны,
зь якімі хадзіў у цяжкія баі,
баронячы межы Айчыны.
 
Мілейшы той Полацкі край дарагі
і пушчы з пахучай жывіцай...
Нядаўна Нямігі ціхой берагі
крывёю зьліліся крывіцкай.
 
Там мужных ваяраў ляжаць чалясы –
хто-ж гоіць крывіцкія раны,
тады, калі князь, першы Полацку сын,
чужацкія носіць кайданы?
 
I хоць над Нямігу склака груганоў
няраз ўжо зьляталася ў госьці –
ўсё-ж князева сэрца начамі дамоў
ўсё клічуць байцоў сваіх косьці.
 
Ўжо цемень радзее, ўжо зоры ўцяклі
і зьнік бляды месяц за імі –
князь ўсё яшчэ чуе зямлі свае кліч
ды з думамі б’ецца цяжкімі.
 
Ён чуе, як рвецца Дзьвіна ў берагох,
бароў сваіх гоман адвечны,
ён чуе, як ў полацкіх гордых мурох
шуміць ўсхваляванае веча.
 
Цьвіце ужо неба, як тыя ляны,
і дзень ўжо над Кіевам сіні –
князь слухае сэрца – б’юць, звоняць званы
у полацкай роднай сьвятыні.
 
Нядарам казалі, што князь – чарадзей...
Хто-ж, духам прабіўшы прасторы,
у Кіеве чуў-бы, як звон свой гудзе,
хто б знаў, што ён сэрцу гавора?
 
Вялікае сэрца мець трэба ў грудзёх
і духу магутныя чары,
каб чуць, як у полацкіх гордых мурох
у звон сьвятой Зофіі ўдараць.
 
Агнём палымяным трэ’ край свой кахаць,
трэ’ вырасьці зь ніваў, загонаў,
каб славу, багацьце, ўсё кінуць, аддаць,
за кліч свайго роднага звона...
 
1941
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.