Белым сьнегам замятае Вецер чорныя палі, Нібы вопратку ўзьдзявае Шыр прасторная зямлі. Мяккі сьнег лятае пухам, I канца яму няма, I нясе сярдзітым духам, Дзікім сіверам зіма. Зачыняйце шчыльна хату, Каб ня дзьмулі халады, На вакно пляціце мату, Каб ня клаў мароз сьляды. Даставайце з вышак сані – Гайда сьцежкі праціраць I па белым акіяне Ўдоўж і ўпоперак гуляць! Ды кладзіце рукавіцы – Дзе з марозам жартаваць! Рады белай мы зіміцы, Рады зь ёю ваяваць. Гэй вы, коні, гэй, малыя! Што заснулі? Весялей! Гэй, у скочку, залатыя! Варушыцеся жывей!
1909
|
|