РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Якуб Колас
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Каханьне
Ці помніш ты, Ганна,
Шчасьлівы мамэнт,
Як граў раз на дудцы
Нябожчык Вінцэнт?
 
А Нёман спакойна,
Спакойна дрыжаў,
I месячык ясны
На нас пазіраў.
 
Драў горла у лозах
За рэчкаю драч,
I грукаў у сьцену
Рагамі маркач.
 
На жэрдзе мы селі
У мроку маўчком,
I я прытуліўся
К табе плечуком.
 
Язык мне адняўся,
Я сьліну глытаў.
А потым нясьмела
Цябе запытаў:
 
– Скажы мне, Ганулька,
Ці любіш мяне?
– Люблю, – ты сказала, –
Аж сэрца мне схне!
 
I лапці з-за сьпіны
Мае ты зьняла,
Анучы у Нёман
Ты мыць панясла.
 
Ганулька, Ганулька!
Павер, зразумей –
Я ў сьвеце не бачыў
Каханьня шчырэй!
 
На вуліцы Мурза
Яхімаў брахаў,
I стражнік пасьвістваў,
Нагайкай махаў.
 
Я ж быў шчасьлівейшы
На сьвеце батрак,
Ішоў, не баяўся
«Шнуроў» і сабак.
 
Ці помніш ты, Ганна,
Той сьветлы мамэнт,
Як граў раз на дудцы
Нябожчык Вінцэнт?
 
1907
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.