Трудненька, ой, жыці
Ў беднасьці, ў глушы:
Замест сьмеху – сьлёзы,
Жаль нейкі ў душы!
Шчасьце не прыходзе,
Хоць дней клічу шмат;
Гора не ўцякае,
Хоць і выгнаць рад.
Песьню б вырваць з сэрца
I пусьціць на сьвет!..
Хай ляціць, хай знойдзе
Ласку і прывет.
Мо шчасьнейшай будзе,
Як я, сын бяды,
Можа, хто пачуе,
Запяе з нуды.
Можа, хоць бор цёмны
Рэхам адгукне,
Можа, вецер вольны
Заўтуруе мне.
Можа, ў небе зорка
Песенькі маей
Зразумее голас
I міргне ясьней.
Ночка ў тайных шэптах
Азьвецца хвальбой,
А можа, і людзі
Не пагардзяць ёй.
[1906–1910]
|
|
