Гэта лёсам пасланая
Ласка Тварца,
За якую душа
Вечна кленчыць гатова.
Ў Вечным Горадзе
З вуснаў Сьвятога Айца,
Як зь нябёсаў,
Пачуць беларускае слова.
Шмат забудзецца,
Счэзьне, зьніцее, міне.
А да скону запомніцца
Абавязкова –
Папа Рымскі
Дабраслаўляе мяне.
І ў Яго як свая
Беларуская мова.
1.IX.2006.
|
|
