Люблю я прывольле Шырокіх палёў, Зялёнае мора Ржаных каласоў I вузкія стужкі Сялянскіх палос – Люблю цябе, поле, Люблю я твой плёс! Ігрушы старыя, Што ў жыце шумяць, Зялёныя межы, Далёкую гладзь. Люблю я дарогі, Што леглі між гор, Ўнізе пад гарою Ручча разгавор. Люблю я узгоркі, I насып-курган, I сіняй далечы Празрысты туман... Люблю пазіраць я На поле вясной, Як ветрык жартліва Плыве збажыной. Калышацца жыта, Радамі бяжыць, А хваля паветра Дрыжыць і дрыжыць... Люблю я прывольле Шырокіх палёў, Зялёнае мора Буйных каласоў.
|
|