Mikołu Sidaroviču
Na bierahoch hadoŭ,
Što hasnuć, byccam huki,
Lublu vitać siabroŭ
I paciskać im ruki.
Ščaśłivy tym, što ŭ čas,
I śvietły, i zaviejny,
Znachodziŭ ich nia raz,
Niazdradłivych, nadziejnych.
Za heta reštaj słoŭ
Nie raźłičycca ź losam...
Sumuju bieź siabroŭ
Kryvioju biezhałosaj.
|
|
