Пакінем выразныя мы сьляды
На сьнезе ля цёмных дрэў,
Каб той, хто адразу пайсьці ня змог,
Пасьля адшукаць пасьпеў.
Бяз карты і компаса рушым далей
У твань ці нямы прастор.
I скончыцца бор, і пачнецца бор,
Нібыта адзіны твор.
Мы пройдзем Юпітэр, Платон і Марс,
I ўсё па адной зямлі.
I ўрэшце забудзем, навошта нас
Аднойчы ў палон здалі.
|
|
