У небе – ля хмары грымотнай – празрыстая, лёгкая хмара
Шпарка плыла, і абедзьве чагось чырванелі ад жару.
Зьліцца жадалі яны, зрабіліся б хмарай магутнай,
Але далёка іх вецер разьнёс, наляцеўшы нячутна.
Дробным дажджом над зямлёй, як сьлязамі, адна пралілася;
Гулкім раскатам грымотаў другая ў адказ азвалася.
І паасобку загінулі хмары бяздольныя тыя,
Чуючы ў небе, як вецер над сьмерцю іх радасна вые.
1910
|
|
