Якая радасьць у мяне,
Калі дадому завітаю!
Тут ні адзін не абміне,
Пагутарыць і распытае.
I як жыцьцё, і як настрой,
I чым я маю пахваліцца...
– Зайшоў бы на бліны, – парой
Мне кіне цётка-жартаўніца.
Суседка ўспомніць, як сама
Маю калыску калыхала,
Як прыгажэйшае імя
Яна мне колісь выбірала.
А то заўважыць: паплячэў,
Прыгнуўшыся, заходжу ў хату.
I, быццам так, дадасьць яшчэ,
Што нарасло дзяўчат багата...
|
|
