Chaj žaŭcieje, ścichaje sad z kažnaj hadzinaj,
sonca kosy haračyja ŭsiudy nia sieje,
chaj haryć, jak ahoń, łist čyrvonaj asiny,
chaj apošnija kvietki u sadzie žaŭciejuć, –
budziem čakać viasny!
Chaj paŭzuć nad ziamloju kałmatyja chmary,
chaj ciamnieje raka, chaj žyćcio zamiraje,
nie ahornuć nas vosieni horkija mary,
kažny z nas jašče śvietłaje ščaście paznaje, –
budziem čakać viasny!
Chaj u dušach nadzieja na dolu kanaje,
zło miniecca, by letnim dziańkom navalnica,
pryjdzie čas – sonca ŭ sinich niabiosach zaźziaje,
zakrasuje viasnovaj krasoju ziamłica, –
budziem čakać viasny!
1920, Vilnia.
|
|
