Tonkaj mhłoj abviazałisia sinija dałi,
sinija-sinija dałi na ŭźmiežžy niabios.
Pa žytoch raspłyłisia viatranyja chvałi,
vietru płaŭnyja chvałi, što viečar prynios...
I pavołi, pavołi čyrvonym pažaram
zaniałosia čyrvonym pažaram usio:
i žyty, i klanoŭ vierchaviny, i chmary,
j nat budzionnaje, šeraje ŭ šerym, žyćcio.
Dzień kanaŭ ź niedavierłivaj, kvołaj uśmieškaj,
z prykraj, horkaj uśmieškaju chvorych ludzioŭ,
i źviniełi jamu raźvitańnie uźmiežkam
zielankavyja koniki – dzieci paloŭ.
Raźvitańnie z žyćciom, raźvitańnie navieki,
raźvitańnie navieki z žyćciovaj manoj,
kałi čornaja noč mocna ściśnie pavieki,
mocna ściśnie pavieki nad ścierpłaj ziamloj...
1924, Chełmna.
|
|
