Časta ŭviečary, tak, napradvieśni,
kałi haśnie zachod, pierad nočaj,
hetak chočacca vyłicca pieśniaj,
a tak mučyć pačućcie niamočy!
Usie słovy zdajucca małymi,
ŭsie – nia tymi, što vyćviści chočuć,
bo nijak nie paradžu ja ź imi,
što zdalok i śmiajucca j sakočuć.
Słovy – vietry na kryłach ptušynych,
słovy – zory sa šlachu suśvietaŭ,
słovy – pierły ź niaznanych hłybiniaŭ,
słovy – budźcie słuchmiany paetu!
Słova – muzyka pieršych hrymotaŭ,
słova – pavadka jabłyń viasnovych,
słova – dumki niastrymnaj uźloty,
słova – budź ža paetu słuchmianym!
Ź ciabie vytku pajas šmatkalorny,
kab ahniom u im nitki harełi,
uplatu ŭ jaho źziańni dy zory,
razzvaniu skroź žaŭronkavaj trelaj,
adžyŭlu ŭ tabie zyrkaść zarnicaŭ
i šum-šelach rasistaha žyta,
ŭspomniu ŭsio, što zabytym manicca,
ŭspomniu ŭsio, što daŭno pieražyta.
Nie ŭciakaj ža niabiosnaj pucinaj,
nie chavajsia ŭ daločach niaznanych...
Słova – viecier na kryłach ptušynych,
słova, budź ža mnie, budź pasłuchmianym!
1930, Chełmna.
|
|
