Восень выходзіць у поле
ў белым вянку з павучыньня,
восень на ўзьмежку, паволі
зь цяжкай пасажнае скрыні
цягне сувоі туманаў,
тканых на дне балацяных,
голых,
бязьлістых лагчынаў.
Гінуць у шэрасьці далі,
гаснуць у шэрасьці гукі...
Йгрушы на межах расьпялі
цёмна-пальчастыя рукі...
Цяжка над ржавым іржышчам
стогне,
заводзіць і сьвішча
вецер, адданы на мукі.
1935, Хэлмна.
|
|
