Шэры дзень пазірае ў вакно
шэры дзень, як той пух на вярбіне.
Пуста, сіне
й туманна ў палёх навакол.
Ручаінамі звоняць равы
пад лазою, налітаю сокам.
Гэт, высока
ў даль сівую плывуць журавы.
I хоць сьнег яшчэ ў лесе ляжыць,
хоць з-за хмар льецца жаўранка песьня,
ўжо прадвесьне,
і так хочацца цешыцца й жыць!
1936
|
|
