Manarchi ŭ patajemnaj piramidzie
Staiłisia dla novaha žyćcia,
Spakojnyja: da ich nichto nia pryjdzie.
I tut, zusim adzin, staiŭsia ja.
Niachaj budujuć nada mnoj baraki,
Hulajuć vydmy z flehmaj śłimakoŭ,
Chaj truščać paŭździčełyja sabaki
Na vydmach kostki tych budaŭnikoŭ.
Chaj ryje jamki ŭ hlebie archieolah,
Šukajučy, čaho b jašče znajści,
Usiudychody na žaleznych kołach
Chaj chodziać tam, dzie zdolejuć prajści.
Chaj sparachnieje ŭsio ŭ majoj mahile,
Niachaj i ja pieratvarusia ŭ pył
I paźnikajuć karabłi na Nile,
I vyparycca sam viałiki Nił;
Chaj sonca spynić ruch pa niebaschile
I zorki paźlatajuć u tryśnioh
I ŭsio takoje ŭ adpaviednym styłi,
Tym, u jakim karaje hrešnych Boh, –
Ja viedaju: ja viečny, ja nia zhinu,
I tyja, chto ŭžo navat i nia hnoj,
I ŭsio, što isnavała choć chviłinu,
Zaŭsiody budzie isnavać u joj –
U kropielcy ŭ biazdonnym akijanie,
Biazdonnaj, jak i hety akijan,
Dzie to kahości topiać ehipcianie,
To niechta inšy topić ehipcian.
Ci čułi vy ab hetym akijanie,
Kudy spłyvaje chutkapłynny čas?
Tut nam usim pryznačana spatkańnie.
I ja ŭžo tut. Daŭno. Čakaju vas.
|
|
