Шлю вам песьняй, братнім словам
Здароўканьне, людзі:
Не гасіце веры, што вам
Жыцца лепей будзе.
Вы ня зломкі, вы ня зноскі,
Вы народ магучы:
Ваша панства – вашы вёскі,
Пан ваш – труд жывучы;
Ваша слава не ў палацы,
Не ў княжацкай мітры,
А на роднай ніве, ў працы
Карыснай, няхітрай.
Вашы скарбы не ў ядвабнай
Магнацкай саеце,
А Ў сярмязе непавабнай,
Старшай на ўсім сьвеце.
Вашы рукі хоць а біты –
Пясок на іх значан,
Але хлеб, імі здабыты,
Для ўсіх бел і смачан.
Слава вашай гэткай сілы
Вочы ўрагам коле,
Сьведкай – сьвежыя магілы,
Што сыпе няволя.
Сьведкай – прадзедаў шкілеты,
Курганы з кустамі,
Сьведкай – песьні воклік гэты,
Сьведкай – вы зь сьлязамі.
Дык хай жа вас не асіле
Зьверства непагоды,
Распусьціце сваё крыльле,
Як і ўсе народы.
Рухне крыўда, праўда ўстане,
Ворагаў адстраша,
Будзе долі панаваньне
На зямлі на нашай.
[1906–1912]
|
|
