Z zorak uschodnich, zachodnich, z błiskučaj
małanki vytkaŭ by šaty,
Z sonca i kvietak-pralesak karonu-
vianočak źviŭ by tabie ja.
Z palmaŭ, z cyprysaŭ śviatłicu ŭ ćvitučaj,
cianistaj stroiŭ by kniei;
Vobłačak źniaŭ by na tron ź niebaskłonu,
z-pad sonca pyšny, bahaty.
Šoŭ by ŭ pałac panavać z karaleŭnaj,
careŭnaj jasnaj tady ja, –
Słavić, ščaśłivić svaju maładuju,
śviatuju pieśniaj niapietaj.
Sercavy struny źviniełi b niaźvieŭna,
pavieŭna himny žyvyja;
Kazku tvaryŭ by z taboj załatuju –
takuju, jak dumka heta.
[1906–1912]
|
|
