Časina –
i ŭ sutońni daharyć
sonca bryh,
pad vietraźmi, ŭ razhonie.
Užo łičać vočy –
raz –
dyk zory uhary,
a raz –
zory jšče zyrčejšyja
ŭ Hudzonie...
Studzić tvar,
rudy z haračyni,
chvałi šeraje kryłom
u dokach
travień...
Upiłiłi pilna karani
karabłi
ŭ vadu,
by ŭ hlebu travy...
Adbivajecca
kamieńčykam ab tyn
ichnych trumaŭ
plochat
chval prypłyvu...
Adčyniŭšy šyraka raty,
uźbiarežžy dychajuć chrypłiva.
Mitusiacca zyrkija vahni
śvietlačkoŭ –
mo faraŭ, mo reklamaŭ...
Nie sumuje
anichto
pa dni,
što tuhoj
ci mała serc paplamiŭ.
Mo žurbu ź ich
zmyje ŭrešcie noč?
Što ž, dabranač!
Nabryniałi viejki...
Vartych śnieńnia snoŭ
nia śniłi my daŭno, –
moža, siońnia ŭsio ž
pryśnicca
niejki?
1964
|
|
