Мой вечар, знаю, блізка, недалёка –
Ёсьць раніца – павінен й вечар быць,
Але ня счэзну я з-пад долі вока –
Дзень, вечар, ноч, а трэба, буду жыць!
Зямлі і сонцу нізка пакланюся –
Я сын зямлі і сонца вольны сын!
Як з братам, зь ветрам шчыра абымуся –
Я – ветру, а мне вецер друг адзін.
Сум вечны пасаджу свой на пасадзе –
Ён заслужыў даўно ў мяне на трон, –
Ўзлажу карону зь сьлёз яму ў парадзе –
Така карона ўсіх важней карон.
Слугой яму прызначу адзіноту –
Яна сама вярнейша з слуг – бяз здрад;
Асьветлю хорам сваіх дум яснотай –
Дум шмат я маю, ах, як шмат, як шмат!
Душы дам волю, заручуся зь песьняй –
Душа і песьня – сьвет мой, скарбы ўсе мае
Хай раніца жыцьця майго ускрэсьне,
Хай вечар мне жыцьця ноч дапяе!
1915
|
|
