Сустрэчы, расстаньнi, сустрэчы,
I Вы да мяне iдзяцё.
Я думаў, што гэта жыцьцё,
А дзень пераходзiў у вечар.
Мо гэтай хвiлiнай i жыў я,
Калi гэтак праўда было,
I сонца ўцякала ад жнiўня,
Ушчэнт разгубляўшы цяпло.
Я думаў, што гэта ў жыцьцi
Губляюцца рэшткi тых думак,
Сабе я здаваўся разумным,
А думкi змаглi не прыйсьцi.
|
|
