Вецер з неба, з мора хмара,
Па-над імі сонца яснае,
А ўнізе твар да твару,
Вочы ў вочы – думкі нашыя.
Вецер з неба, хмара з мора,
Паміж імі птушкі белыя.
Зараз, заўтра і ўчора
Я маўчу, каб Вы паверылі.
Хмара з неба, з мора вецер,
Перад імі зоркі раніцай,
А за імі цёплы вечар,
Што ніколі не канчаецца.
Дзе, калі і як разьвітацца,
Не пачаўшы жыць паўторамі?
Кожны з нас сябе дачакаўся,
Каб схавацца ў гісторыі.
|
|
