Здароў марозны, звонкі вечар!
#Максім Багдановіч
Я зноў на станцыі лясной,
Марозна-звонкай, заінелай,
Стаю ў Бялынкавічах белых,
Прапахлых смольнаю сасной.
Іскрыцца радасьцю зіма,
Ня сьпяць асьнежаныя хаты.
О сьвята сьветлае калядаў!
Сьвятлей на сьвеце сьвят няма.
А як зіхціць калядны сьнег,
Як зорка горнецца да зоркі!
“I волен лёгкіх санак бег”
Мне ў іхняй чуецца гаворцы.
I ў гэтай чуйнай цішыні,
Якую лес яшчэ даў зьведаць,
Вялікі грэх ня быць паэтам,
Вялікі грэх...
|
|
