Смалілі ў цябе Вайны перуны, Спазнаў паклоны, Запомніў праклёны. Ды не адстала ні карыны Ад цела твайго, Зялёны. У хмурыне чупрыны Дазволіў ты Раскашавацца зорам, Каб хцівасьцю ўсьмяглі Злыя раты, Зайздросьнікі ўспомнілі сорам. Сыноўняму сэрцу Балюча люб. Караваны кронай нязгіннай, Край мой спаконны – Азімы дуб З выпаленай сэрцавінай.
|
|