Ёсьць жа яшчэ ў мяне сіла
Крыўдзе ня дацца, змагацца,
Над сьпячых продкаў магілай
Вольна маланкай мігацца.
Ёсьць жа яшчэ ў мяне сэрца,
Поўнае шчырых жаданьняў,
Якое перш разарвецца,
Чымся любіць перастане.
Ёсьць жа яшчэ ў мяне песень,
Поўных надзеі, жыцьця, –
Як бы ні быў ім сьвет цесен,
Вырвуцца ў сьвет зь небыцьця.
Ёсьць жа яшчэ ў мяне вера
Ў вольны мой родны народ,
Што – у патрэбе – зь сякерай
Выйдзе за волю ў паход!
Ёсьць жа яшчэ... Ну, а людзі?
Сябры-суседзі тут, там?
Вы – непадкупныя судзьдзі,
Што ж яшчэ хочацца вам?!
1926
|
|
